voorbereiding - update 3-4
Door: Gemma Kuijpers
Blijf op de hoogte en volg Gemma
04 April 2014 | Frankrijk, Flayosc
Na mijn lange omwegen bij Chateau de Berne zijn er twee dagen geweest waarin ik de meer bekende wegen heb gelopen, langs het Canal van Flayosc of via de bossen langs e overstroomde weg. Dat laatste blijft een mooie route omdat er zoveel rust is, zoveel mooie natuur ruig, maar ook indrukwekkend en Baldy echt kilometers lang los kan lopen.
Op vrijdag besluit ik na eerst weer de boel in huis te hebben opgeruimd om nu echt een lange tocht te lopen. De zon schijnt volop (hoewel het in Nederland mooier schijnt te zijn ) en dus vertrekken Baldy en ik vol goede moed richting Chateau de Berne. Ik zou ik niet zijn als ik de verleiding zou weerstaan om het geijkte pad te volgen. Ik buig af van het bekende pad en volg nu weer het bordje met de symbolen voor de VTT (Velo Tout Terrains). Het loopt prima, groen modderpad dat eindigt bij een wijngaard. Ik loop om de hele wijngaard en vind nergens een vervolg pad. Overal elektrische draden om de everzwijnen buiten te houden. Dus ik moet terug. Na enkele tientallen meters zie ik weer een klein pad en vervolgens vind ik ook weer de aanduidingen. Baldy vind alles prima en loopt met hoge staart van plezier voor me uit.
Het pad loopt weer over fikse afdalingen en ik moet ook behoorlijk klimmen, maar na een uur ben ik weer bij het wild rooster dat ik de vorige keer twee keer heb gezien. Ah… dus weer bekende weg. Na een kwartier bereik ik Chateau de Berne, waar Baldy en ik als bekenden worden verwelkomd.
Ik bestel alvast wat koffie en Baldy krijgt een grote bak met koud water (en honden koekjes van mij). Maarten komt even later en we lunchen samen. Daarna pak ik de tocht weer op en loop vanuit de Berne naar Lorques en vervolg het pad via de Chemin de Fer. Die weg is opeens afgezet want er wordt een leiding aangelegd. Ik wandel gewoon langs de werkzaamheden en vervolgens door het Bos naar Sauve Clare. Ik kom maar een enkele wandelaar tegen, maar meestal worden we vriendelijke gegroet. Waarschijnlijk ook omdat op mijn gezicht een big smile staat.
Bij Sauve Clare buig ik af richting Flayosc. Ik moet er om 16.30 uur zijn omdat we een afspraak hebben in Draguignon. De weg loopt omhoog en het lopen lijkt wel klimmen vooral door de hitte. Baldy moet aan de riem omdat we langs de weg lopen. Fransen houden niet echt rekening met lopers en nog minder met honden en dat maakt dat we regelmatig de berm (of wat daarvoor aanwezig is) in moeten om het verkeer voorrang te geven. Ook de blaffende honden in tuinen waar we langs komen zijn niet plezierig. Inmiddels heb ik daarvoor een oplossing. Ik gooi ze een hondenkoekje toe en meestal zijn ze dan wel stil. Toch is het laatste stuk echt zwaar. De zon brand en de steile weg maakt dat we niet echt goed vaart maken. We halen het echter wel op tijd maar s avonds voel ik mijn benen wel. Oké, gewoon weer lopen en warm blijven dan komt het goed.
Zaterdag heb ik weer een kortere route gelopen en zondag ook omdat we een deelnamen aan een hele gezellige meet en Greet rond het middaguur in de Salle A Manger, gevolgd door een open dag bij het tuincentrum. Een lange wandeling vereist dat je tijdig vertrekt en de tijd neemt (minimaal 4 uur) en dat lukt niet echt als je afspraken hebt of andere gezellige dingen wilt doen.
Maandag was een dip dag. De weersverwachting in Spanje geeft minimaal 14 dagen regen aan en dat terwijl ik echt wil gaan lopen. Dinsdag is het weer beter, lopen we weer naar de Berne en naar Lorgues, kopen Asperges op de markt en schijnt de zon en meer heb ik niet nodig, toch? Woensdag en donderdag zijn ook normale dagen, het weer is koeler (14 graden) en we wandelen de regulier 6 -8 kilometer door de bekende routes. Dat gaat prima.
Af en toe ben ik jaloers op het mooie weer dat in Nederland heerst en de berichten over barbecues die nu al in de tuin worden gehouden. Maar och… het is hier ook heerlijk en naast wandelen vermaak ik me prima met het verslinden van alle Tess Gerritsen boeken die op de e reader staan, met het verzorgen van de groentetuin die steeds groener word en met het knippen van glas voor mijn mozaïek tafel.
Het leven is prima en met weinig kun je al gelukkig zijn.
Op vrijdag besluit ik na eerst weer de boel in huis te hebben opgeruimd om nu echt een lange tocht te lopen. De zon schijnt volop (hoewel het in Nederland mooier schijnt te zijn ) en dus vertrekken Baldy en ik vol goede moed richting Chateau de Berne. Ik zou ik niet zijn als ik de verleiding zou weerstaan om het geijkte pad te volgen. Ik buig af van het bekende pad en volg nu weer het bordje met de symbolen voor de VTT (Velo Tout Terrains). Het loopt prima, groen modderpad dat eindigt bij een wijngaard. Ik loop om de hele wijngaard en vind nergens een vervolg pad. Overal elektrische draden om de everzwijnen buiten te houden. Dus ik moet terug. Na enkele tientallen meters zie ik weer een klein pad en vervolgens vind ik ook weer de aanduidingen. Baldy vind alles prima en loopt met hoge staart van plezier voor me uit.
Het pad loopt weer over fikse afdalingen en ik moet ook behoorlijk klimmen, maar na een uur ben ik weer bij het wild rooster dat ik de vorige keer twee keer heb gezien. Ah… dus weer bekende weg. Na een kwartier bereik ik Chateau de Berne, waar Baldy en ik als bekenden worden verwelkomd.
Ik bestel alvast wat koffie en Baldy krijgt een grote bak met koud water (en honden koekjes van mij). Maarten komt even later en we lunchen samen. Daarna pak ik de tocht weer op en loop vanuit de Berne naar Lorques en vervolg het pad via de Chemin de Fer. Die weg is opeens afgezet want er wordt een leiding aangelegd. Ik wandel gewoon langs de werkzaamheden en vervolgens door het Bos naar Sauve Clare. Ik kom maar een enkele wandelaar tegen, maar meestal worden we vriendelijke gegroet. Waarschijnlijk ook omdat op mijn gezicht een big smile staat.
Bij Sauve Clare buig ik af richting Flayosc. Ik moet er om 16.30 uur zijn omdat we een afspraak hebben in Draguignon. De weg loopt omhoog en het lopen lijkt wel klimmen vooral door de hitte. Baldy moet aan de riem omdat we langs de weg lopen. Fransen houden niet echt rekening met lopers en nog minder met honden en dat maakt dat we regelmatig de berm (of wat daarvoor aanwezig is) in moeten om het verkeer voorrang te geven. Ook de blaffende honden in tuinen waar we langs komen zijn niet plezierig. Inmiddels heb ik daarvoor een oplossing. Ik gooi ze een hondenkoekje toe en meestal zijn ze dan wel stil. Toch is het laatste stuk echt zwaar. De zon brand en de steile weg maakt dat we niet echt goed vaart maken. We halen het echter wel op tijd maar s avonds voel ik mijn benen wel. Oké, gewoon weer lopen en warm blijven dan komt het goed.
Zaterdag heb ik weer een kortere route gelopen en zondag ook omdat we een deelnamen aan een hele gezellige meet en Greet rond het middaguur in de Salle A Manger, gevolgd door een open dag bij het tuincentrum. Een lange wandeling vereist dat je tijdig vertrekt en de tijd neemt (minimaal 4 uur) en dat lukt niet echt als je afspraken hebt of andere gezellige dingen wilt doen.
Maandag was een dip dag. De weersverwachting in Spanje geeft minimaal 14 dagen regen aan en dat terwijl ik echt wil gaan lopen. Dinsdag is het weer beter, lopen we weer naar de Berne en naar Lorgues, kopen Asperges op de markt en schijnt de zon en meer heb ik niet nodig, toch? Woensdag en donderdag zijn ook normale dagen, het weer is koeler (14 graden) en we wandelen de regulier 6 -8 kilometer door de bekende routes. Dat gaat prima.
Af en toe ben ik jaloers op het mooie weer dat in Nederland heerst en de berichten over barbecues die nu al in de tuin worden gehouden. Maar och… het is hier ook heerlijk en naast wandelen vermaak ik me prima met het verslinden van alle Tess Gerritsen boeken die op de e reader staan, met het verzorgen van de groentetuin die steeds groener word en met het knippen van glas voor mijn mozaïek tafel.
Het leven is prima en met weinig kun je al gelukkig zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
