Van Gonzar neer Melida per ongeluk wat verder ge
Door: Gemma
Blijf op de hoogte en volg Gemma
11 April 2014 | Spanje, Melide
Vrijdag 11 april.
Om 8.00 uur is er pas ontbijt in het hotel. Ik ben best nog wat stijf maar het moet gewoon gaan lukken. Maarten brengt me na het ontbijt naar Gonzar en om 8.50 begin ik te lopen. Ik heb de weg nu al 2 keer gezien en denk dat het wel simpel is. Hoe kun je je vergissen. De route na Gonzar buigt snel af van de weg en ik loop veel over binnendoor paden. Deels geasfalteerd, deels oude stenen, maar ook gewoon klei bospaden, of een grint pad naast de weg. Het is fris vanochtend. Ca 9 graden met een koude wind. Ik heb daar na een uur geen last meer van. (Fleezevest weer in de rugzak en bodywarmer over t shirt is voldoende)
Ik loop in het begin met de ipod en zing met alle muziek mee. Het tempo gaat goed alleen denk baldy af en toe dat ik haar een commando geeft.
Mijn gedachten gaan overal over, maar uiteindelijk denk ik nergens anders aan dan lopen. Bij een klein plaatsje krijg ik koffie aangeboden en vertellen de eigenaars dat ze oorspronkelijk uit polen zijn. Ze spreken heel goed engels. Ze vragen naar mijn Ervaring om met de hond de camino te lopen en ik vertel dat het lastig is iets te vinden voor de overnachting waar de hond ook mee mag. Zij vertellen dat in polen overal de hond welkom is. They love dogs even more than people. Hmmm toch maar eens een bezoek brengen ;-).
Baldy loopt veel los. We komen nu ook minder boos blaffende honden tegen en alle dorpjes zijn klein en bestaan maar uit een handjevol huizen.
Het gaat best goed en tegen mijn verwachting in loop ik zelfs om 12.00 palas del rei in. In de plaatselijk kerk gaan we stempels halen terwijl baldy echt braaf bij de deur blijft wachten. Daarna ontmoeten we maarten op het peil.
We nemen samen 1 lunch ( ik de primo een Galicië soep , maarten de secondo aardappels met kalfsvlees), de recepten moeten we opzoeken, was echt lekker) en dan besluit ik weer een stukje verder te lopen. Het lijkt alsof een 4 uur lopen niet genoeg is en mijn benen willen nog wel. Dus stem ik af waar maarten me dit keer zal oppikken.
Een kleine misrekening. De paden die ik op de camino loop kruisen maar heel af en toe de grotere weg. Voor baldy is dat heel fijn, en zolang het goed gaat voor mij ook. Maar dit keer ben ik om 17.30 uur nog maar steeds in de natuur. Bossen, eikenbomen en zelfs een eucalyptus bos hebben we gekruist. Via de telefoon probeer ik met maarten af te stemmen, maar ik blijk al zo ver doorgelopen dat ik melida heb bereikt. Ik verzamel weer een laatste stempel en ben blij dat ik maarten en de auto heb gevonden. Ik heb ruim 8 uur gelopen en dat is niet niks
In het hotel strompel ik weer als oud vrouwtje naar binnen, douc
Om 8.00 uur is er pas ontbijt in het hotel. Ik ben best nog wat stijf maar het moet gewoon gaan lukken. Maarten brengt me na het ontbijt naar Gonzar en om 8.50 begin ik te lopen. Ik heb de weg nu al 2 keer gezien en denk dat het wel simpel is. Hoe kun je je vergissen. De route na Gonzar buigt snel af van de weg en ik loop veel over binnendoor paden. Deels geasfalteerd, deels oude stenen, maar ook gewoon klei bospaden, of een grint pad naast de weg. Het is fris vanochtend. Ca 9 graden met een koude wind. Ik heb daar na een uur geen last meer van. (Fleezevest weer in de rugzak en bodywarmer over t shirt is voldoende)
Ik loop in het begin met de ipod en zing met alle muziek mee. Het tempo gaat goed alleen denk baldy af en toe dat ik haar een commando geeft.
Mijn gedachten gaan overal over, maar uiteindelijk denk ik nergens anders aan dan lopen. Bij een klein plaatsje krijg ik koffie aangeboden en vertellen de eigenaars dat ze oorspronkelijk uit polen zijn. Ze spreken heel goed engels. Ze vragen naar mijn Ervaring om met de hond de camino te lopen en ik vertel dat het lastig is iets te vinden voor de overnachting waar de hond ook mee mag. Zij vertellen dat in polen overal de hond welkom is. They love dogs even more than people. Hmmm toch maar eens een bezoek brengen ;-).
Baldy loopt veel los. We komen nu ook minder boos blaffende honden tegen en alle dorpjes zijn klein en bestaan maar uit een handjevol huizen.
Het gaat best goed en tegen mijn verwachting in loop ik zelfs om 12.00 palas del rei in. In de plaatselijk kerk gaan we stempels halen terwijl baldy echt braaf bij de deur blijft wachten. Daarna ontmoeten we maarten op het peil.
We nemen samen 1 lunch ( ik de primo een Galicië soep , maarten de secondo aardappels met kalfsvlees), de recepten moeten we opzoeken, was echt lekker) en dan besluit ik weer een stukje verder te lopen. Het lijkt alsof een 4 uur lopen niet genoeg is en mijn benen willen nog wel. Dus stem ik af waar maarten me dit keer zal oppikken.
Een kleine misrekening. De paden die ik op de camino loop kruisen maar heel af en toe de grotere weg. Voor baldy is dat heel fijn, en zolang het goed gaat voor mij ook. Maar dit keer ben ik om 17.30 uur nog maar steeds in de natuur. Bossen, eikenbomen en zelfs een eucalyptus bos hebben we gekruist. Via de telefoon probeer ik met maarten af te stemmen, maar ik blijk al zo ver doorgelopen dat ik melida heb bereikt. Ik verzamel weer een laatste stempel en ben blij dat ik maarten en de auto heb gevonden. Ik heb ruim 8 uur gelopen en dat is niet niks
In het hotel strompel ik weer als oud vrouwtje naar binnen, douc
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
