Van Sarria naar Gonzar

Donderdag 10 april

Vertrek om Sarria om 7.30 uur nadat ik in een klein cafeetje ontbijt heb gehad. Koffie met melk en eeb beetje toast. Het is nog donker als ik ga lopen, maar alles is goed te zien. Al heel snel lopen we de stad uit en lopen we op bospaden. Prachtig om in alle rust te lopen en baldy kan los. Voor me lopen wat Taiwanezen en achter me een groep scholieren (in Spanje doen scholen dat om de evenementen voor de heilige of goede week te kunnen bijwonen). Ik loop door en de Taiwanezen blijven gelijk met me oplopen. Ze vinden baldy leuk en maken diverse foto,s van haar. Het is fris, maar ik vind dat wel prima. Het pad over veelbinnenwegen, onverhard, maar ook delen van het oude pelgrimspad, met zware keien en water ernaast. Baldy weet daat natuurlijk raad mee en proeft overal de kwaliteit van het water. Na een uur of twee begint het wat te regenen. Ik duik in de regencape, maar vindt dat al snel benauwd. Dus doe ik hem uit en hang hen over mijn rugzak heen. Eigenlijk is wel lekker zo te lopen.
We lopen door groen en boerderijen over simpelen stijgende en dan weer dalende paden en houden het tempo er goed in. Ik haal weer een groep scholieren in die een rustpauze hebben in een bar en die baldy bon camino toewensen want ze herkennen haar van vorige dagen.
De regen zet niet echt door, en plots vraagt iemand uit welk land ik kom. Als hij hoort dat ik uit limbabwe kom besluiten we verder in het nederlands te communiceren.
Hij verteld dat hij vanuit venlo de camino gestart is! Wat een prestatie. Dat vind hij zelf niet, want het gaat stap voor stap. Een waarheid als een koe, maar toch zeker 2300 kilometer lopen !
We lopen af praten en delen ervaringen, over onderwijs (allebei ingezeten), over werken en stoppen en over genieten van het bijhouden van een tuin ( hij hele grote, wij een kleintje)
Plots zien we al de bebouwing op ons af komen: Portemarin. http://www.photo-evasion.com/images/photo_entree_portomarin_arche_chemin_compostelle_589.jpg
De grote trappen moeten we nog nemen en dan is het eind van de tocht bereikt. De 23 kilometer zijn al voorbij en het is net half 1. ( we hebben hard doorgelopen, wellicht door het praten en de koele temperatuur.
We drinken even koffie. Maarten heeft me opgewacht en samen gaan we even wat eten. Ik vind het eten moeilijk maar probeer een soep uit de regio. Die is heerlijk ( bouillon met kool witte bonen, aardappelen en knoflook.)
Maarten gaat aan een portie met vlees met aardappels ook lekker en dat alles voor 8 euro incl water!

13.00 uur ..
Ik vind het te vroeg om te stoppen en besluit verder te lopen. Immers iedere kilometer die gedaan is is gedaan!
Baldy heeft het in het begin wat moeilijk want ze wil de andere baas ook bij de roedel. Ze loopt dan ook terug en dus moet ik ook weer de heuvel/ berg af om haar te "vangen". Een beetje boos en dan maar aan de lijn vervolgen we het pad.
De temperatuur stijgt doordat de wolken weg zijn en de zon vol kan branden.
Het eerste deel is een stijgend stuk wandelpad met daarna weer wat paden langs de weg. Ik leer dat je tussentijds ook af en toe moet gaan zitten en foto,s moet nemen van de omgeving of gewoon genieten van de rust, stilte en een beetje schaduw.
Na 8 kilometer is de plaats Gonzar, waar de weg met de wandelpaden kruis. Ik verzamel de laatste stempel bij de lokale albergues del pellegrino. Daarna rijden we palas del rei waar maarten een hotel heeft geboekt. Ik kom als een oud vrouwtje uit de auto. Alles is stijf :-(.
Ik doe even andere schoenen aan en verfris me en dan gaan we weer een beetje lopen, dan neemt de stijfheid vanzelf af. Tegenover ons hotel is een mooi wandelpad en daar wandelen we een half uur (simpel pad niet te vergelijken met de paden van die dag).

Daarna gaan we eten en .(calemaris fritto en steak met water en een glas wijn. ...
Ik ben voldaan, maar ook moe. Als ik eenmaal op bed lig ben ik zo vertrokken en slaap als een kanon. Maar goed ook morgen is weer een dag.