Van o Cebreiro via Samos naar Sarria

7.00 uur vanuit Sarria waar we een hotel hebben, vertrokken om naar de bergtop te rijden. De vorige avond was ik op. Het hotel is matig, maar het bed goed en dat is belangrijk. De rit terug naar o cebreiro kost veel tijd. Er is veel mist en lage temperatuur en boven op de berg is er een zeer koude wind.
We ontbijten in de herberg en Ik begin te lopen om 8.45 uur. Het gaat eerst berg opwaarts en zien we langs de weg zelfs nog sneeuwresten. Baldy vind het heerlijk om er nog even in te rollen. (Zie foto's)
De tocht verloopt over bergpaden eerst regelijk begaanbaar maar allengs behoorlijk uitgesleten. Onderweg moeten Baldy nog uitwijken voor een kudde stieren. Die kwamen nogal dreigend op ons af en dus moesten we een stuk omhoog klimmen om veilig te zijn :-)
Nadat avontuur(tje) was er weer een zeer steil pad omhoog naar de alto polo. (1320 meter) Ik heb het daar wel moeilijk mee, maar we houden vol. Boven op de alto polo word baldy weer door velen herkend ( en ik als baas ook). We halen gauw een stempel en zetten de tocht voort. We kunnen nu beginnen met afdalen.
In het begin dacht ik nog dat is plezieriger, maar dat is niet zo. Althans niet voor mij. Grote delen gaan over uitgesleten en door de regen verwoeste paden, of over korreling leisteen en daardoor kan ik niet een constant looptempo houden en dat is erg vermoeiend voor mij. Mijn knie begint op te spelen. Ik vind een truc door met gebogen knieën te lopen en dat gaat beter.
De paden zijn wel zonder verder andere verkeer en baldy kan veel los lopen. In iedere bergbeek die we tegenkomen kan ze haar poten verkoelen en uiteraard de kwaliteit van de bergbeek proeven.
Het gaat uren door. De kou van de ochtend is allang weg en de zon brand ( de temperatuur stijgt tot boven de 25 graden).
Ondanks de weinige bagage, is de rugzak warm en lastig omdat de drinkfles er niet in een los zijvak zit.

Och alles went.
Het laatste deel van het pad loopt langs verschillende kleine boerderijen, waar in diverse grote honden, maar ook kleine honden, moet weg jagen. Ik heb geprobeerd om net zoals Shirley Maclean om een groot hart te denken, maar dat werkt niet.
Ik maak me groot en geef ze een snauw dat ze van baldy moeten afblijven. Daarvan blijken ze wel vaak onder de indruk en lopen weg :-) en ik wordt er ook steeds beter in (LOL)

Als ik in een dorp een gele pijl volg kom ik op een modderpad dat eindeloos doorgaat zonder markering. Ik ben in dubio op ik weer een pijl gemist heb en dat ik wellicht de weg kwijt ben. Maar doorlopen is beter want ik moet iets van een huis vinden voordat ik kan beslissen. Uiteindelijk ben ik wel goed gelopen en kom ik om 13.30 uur in Triacastela. ( ik loop kennelijk toch nog steeds harder dan de beschrijving in de anwb gids).
Maarten heeft in Triacastela op me gewacht en we gaan samen wat lunchen. Ik eet een pasta salade. Het is net alsof ik niet genoeg gelopen heb en daarom besluiten we verder te lopen naar het klooster van Samos. Dat scheelt morgen weer extra lopen.
De volgende tocht is ook warm, maar loopt door twee dalen en veel natuurschoon. Prachtig, relaxed door bossen en met veel beekjes. Het kost wat meer tijd, maar mijn tempo is nu ook wat lager want ik heb al de nodige kilometers gehad.
Om 17.00 uur ben ik in Samos, en na even wat drinken ga ik het klooster bekijken. Prachtig is het opgeknapt. Mooi in goede staat gehouden. Een beetje van mijn katholieke opvoeding komt weer terug en ik geniet van de kloostergangen en de tuinen.

Daarna ga ik nog een stukje verder om daarna bij maarten in de auto te stappen en naar sarria te rijden